Djokovic, yaşa ve doğa koşullarına karşı: "Şanssızlık değil, vücudum beni dövüyor; neyse o."

Novak Djokovic sakat. Çok üzgün. Ve bu şüphesiz onun için iyi bir haber, çünkü tam tersi yıkıcı olurdu ve muhtemelen erkek tenisi tarihinin en başarılı oyuncusu için belirleyici olurdu. Kanı hâlâ kaynıyor. Takım arkadaşları arasında fırtına kopuyordu: "Sadece izle ve sessiz ol, izle ve sessiz ol! Tek kelime etme, sadece izle!" Ve şimdi lafı dolandırmak istemiyor. Moderatör basın toplantısının resmi tanıtımını bitirmeden önce, yarı finalde Jannik Sinner'a yenilen ve bu Wimbledon'dan elenen Sırp oyuncu araya giriyor: "Sorularla başlayalım mı?" "Hemen konuya girelim."

O yaralı bir dev. Bu kaybetmekle ilgili değil, ki bu da bir sorun, ama bakış açısıyla ilgili. Djokovic ufka bakıyor ve bir çıkış yolu bulamıyor. Bu sefer değil. Houdinilerin kralı, kilidin anahtarını her zaman bulan adam, olayları gerçekten karmaşık görmeye başlıyor. 38 yaşında ve devasa boyutlarda, belki de aşılmaz bir zorlukla karşı karşıya. Sinner (23) ve Carlos Alcaraz (22) çoktan ortaya çıktılar ve iki kıvılcım gibi rekabet ediyorlar , ama bunun ötesinde, tenis oyuncusu elinden gelenin en iyisini yaparak daha da büyük bir dezavantajı işliyor ve hazmediyor: yaş. Vücudu. Bir süredir, diyor, aynı şekilde işlev görmüyor. Çabaya veya iyileşmeye aynı şekilde tepki vermiyor ve ne kadar tüm dikkatini ona verirse versin, giderek daha kırılgan hale geliyor.

"Hissettiğim hoş değildi," diye itiraf ediyor. "Sakatlığımın ayrıntılarına girmek istemiyorum [Flavio Cobolli'ye karşı çeyrek finalde, bir kaymadan sonra meydana geldi] ve sadece şikayet etmek istiyorum. Jannik'i harika performansından dolayı tebrik etmek istiyorum; çok iyi iş çıkardı," diyor ve ardından bu sezonun talihsiz olaylarını hatırlıyor: Avustralya Açık yarı finallerinde sakatlığı onu emekli olmaya zorladı ve bu son aksilik -belirtilmemiş ama bir gün önce antrenmanlara ara vermesine ve korttaki performansını açıkça etkilemesine neden oldu- dünya bir numarasıyla tam olarak karşılaşmasını engelledi. Ama onu rahatsız eden tam da bu: oyun ve fizik el ele gidiyor. Ve belki de bir çıkış yolu yok.

Konferans odasında bir efsane açılıyor. Nole, açık bir kalple. "Bunun kötü şans olduğunu düşünmüyorum," diye açıklıyor. "Sadece yaş, vücudumdaki yıpranma ve aşınma. Kendime ne kadar iyi bakarsam bakayım, gerçekler bana sertçe vuruyor; sadece şimdi değil, son bir buçuk yıldır. Daha önce hiç olmadığı kadar. Kabul etmekte zorlanıyorum çünkü dinç ve formda olduğumda hala çok iyi oynayabileceğime inanıyorum. Bunu kanıtladım. Ama beş set oynamak benim için zor; turnuva ne kadar uzun sürerse, o kadar kötüleşiyorum. Final turlarına [üç büyük turnuvada yarı finaller] ulaşıyorum, ama oraya vardığımda Alcaraz veya Sinner'a karşı oynamak zorundayım. Ve onlar formda. Bu maçlara yarı boş bir tankla giriyormuşum gibi hissediyorum," diye itiraf ediyor.

"Ve böyle bir maç kazanmak mümkün değil," diye devam ediyor, "işte bu." Her halükarda, La Catedral'deki son maçının bu olduğunu reddediyor; burada yedi şampiyonluk kazandı, sadece bir eksik, İsviçreli Roger Federer'den. Ve öngörüyor: "Bir kez daha geri dönmek istiyorum." Ancak, geri dönüp dönmeyeceğini veya 2018'de dirsek ameliyatı geçirmek zorunda kaldığı hariç, uzun bir kariyeri sonlandırmak zorunda kalıp kalmayacağını belirleyecek olan fiziği olacak. Djokovic, ayrıcalıklı bir fiziğe sahip olmasının yanı sıra beslenme, güçlendirme ve korunma konusunda öncü olduğu için komplikasyonlardan uzak kalmıştır. Artık elit spora tamamen entegre olmuş ve on yıldan fazla bir süre önce benimsediği teknikler bir zamanlar alay konusu bile olmuştu.

Ancak vücudu ona sinyaller göndermeye devam ediyor. Avustralya'da kas incinmesi geçirdi ve geçen sezon Paris'te sağ menisküsünü yırttı . Hala ortalamanın üzerinde bir tenis deneyimi var, ancak turnuvaların son bölümünde Alcaraz ve Sinner'ın dayattığı yüksek tempoya ayak uydurma olasılığı giderek uzak görünüyor. Programını temel etkinliklerle sınırlandırıyor - 27 galibiyet ve 9 mağlubiyetlik bir rekorla on etkinlik - ve Los Angeles Oyunları'na (2028) ulaşma arzusunu ima etmesine rağmen artık Grand Slam'lerden daha büyük bir motivasyonu olmadığını savunuyor. Ancak yine de yeterli değil. Bu gerçeği tamamen kabullenip kabullenmeyeceği ise henüz belli değil.

"Önümüzdeki aylar için planın ne olduğunu söylemek şu anda zor. Muhtemelen her şeyi gözden geçirip ekibimle, ailemle, nasıl devam etmek istediğime ve maksimumuma nerede ulaşmak istediğime bakmam gerekecek. Dürüst olmak gerekirse neyi farklı yapabileceğimi bilmiyorum çünkü kimsenin benden daha iyi kendine baktığını düşünmüyorum . Maalesef bunun için şimdi ödüllendirilmiyorum," diye yakınıyor. "Üzgünüm ve hayal kırıklığına uğradım, ama yenilgiden çok fiziksel yönden dolayı. Oradasınız, kararlısınız, oynamak istiyorsunuz; ama sonra vücudunuz dinlemiyor. Hepsi bu," diye sözlerini tamamlıyor Belgrad doğumlu, yıl sonuna kadar kendisi için son zamanlarda hayal kırıklığı yaratan bir mekan olan ABD Açık'tan daha büyük bir teşvik göremeyen. Nole, doğaya karşı mücadele ediyor.